The Arches

The Arches
Omdat wij nog wisten dat je vroeg naar de Delicate Arch moet gaan in verband met de drukte en de hitte, besloten we om 05.45 uur weg te rijden zodat we er zeker voor de drukte zouden zijn en een parkeerplaats zouden hebben aan het begin van de Trail. We verbaasden ons er over dat toen wij aankwamen er toch al wat auto's stonden. Dit waren hoofdzakelijk mensen die de zonsopkomst wilden zien bij de Delicate Arch. De Delicate Arch is echt een bezienswaardigheid in Amerika. Zoals in de meeste parken zijn deze ontstaan door watererosie. Vroeger, miljoenen jaren geleden stonden deze rotsformaties nog onder water. Door het verschuiven van de continentale platen werd het gesteente omhooggeduwd en kwamen ze droog te liggen. Door de regen waardoor weer rivieren ontstonden begon het gesteente uit te slijten met bijvoorbeeld de Delicate Arch als gevolg. Dit proces stopt nooit en wij zien ook maar een fractie in de tijd, maar oh wat spectaculair. Maar goed, na weer een flinke klim naar boven, de hikes lijken nou nooit eens recht of naar beneden te gaan, kwamen we aan bij de Arch. En wat was ze weer mooi! Gelukkig was het gezien het vroege uur nog niet te druk en hadden we gelegenheid om zonder anderen erbij foto's te nemen. Na een boterhammetje te hebben gegeten, gingen we weer op de terugweg, met een korte stop bij een kleine Arch die ook weer uitzicht bood op de Delicate Arch. Ook hiervoor moet je een steile bergwand beklimmen en dat ging redelijk gemakkelijk, naar beneden is een ander verhaal maar met de hulp van Theo en Mario is het gelukt. Terwijl wij de berg opklommen naar deze kleine arch vonden we een grote witte kiezel. Op deze kiezel waren vogels getekend en ingekleurd. Op de achterzijde stond een tekst wat hier op neer komt: De makers van de steen willen zien waar de steen helemaal terecht gaat komen. Ze hebben een facebookpagina en hier kun je op melden waar je de steen hebt gevonden. De bedoeling is om de steen op een andere plek neer te leggen tot de volgende hem vindt. Wij zijn van plan hem mee naar Frankrijk te nemen! Terug naar de camping en even relaxen bij het zwembad en lunchen. Hierna op pad voor ons volgende avontuur, raften op de Coloradorivier. Nadat we ons gemeld hebben bij het zaakje waar we geboekt hebben kregen we allemaal een lifejacket aangemeten. Hierna met z'n allen, 11 personen + gids in een busje die ons stroomopwaarts bracht vanwaar wij dan stroomafwaarts zouden gaan raften. Mario en Theo waren de gelukkigen die samen in plaats van op de Raftboot in een opblaasbare Kayak mochten en zo de rivier af konden kayakken. Ze vonden het geweldig. Mariska en ik namen plaats in de boot en onder voortdurend insmeren, het was warm en zonnig, 38 graden, en met een paar stroomversnellingen in de rivier en adembenemende uitzichten bereikten we ons einddoel en stonden na zo'n anderhalf uur weer veilig op de oever. Al met al een inspannende dag en dat deed ons besluiten om die avond lekker uit eten te gaan in Moab. Moab heeft een eigen brouwerij en hier aan vast een winkel en een restaurant. We waren uitgehongerd, dus begonnen met een heerlijk voorafje en hierna een mixed grill, maar zoals zo vaak zijn de ogen groter dan de mond en toen de enorme porties werden gebracht schoten we allemaal in de lach. Onder het genot van een biertje uit de brouwerij hebben we geprobeerd alles op te eten wat overigens alleen Mario lukte. Dus voor de eerste keer sinds we weer in Amerika zijn hebben we gebruik gemaakt van een Doggie Bag. Hierna terug naar de camping na een geslaagde dag die wel vermoeiend was maar oh zo mooi en gezellig.