Tsunami
Door: Linda en Theo
Blijf op de hoogte en volg Theo en Linda
14 April 2012 | Thailand, Bangkok
Hallo allemaal,
Afgelopen woensdag besloten wij een brommer te huren om toch iets meer van het eiland Koh Lanta te kunnen zien. Rond een uur of 2 reden wij dan ook vrolijk weg benieuwd wat we allemaal tegen zouden gaan komen. Onze eerste stop was een duits zaakje waar ze lekkere koffie schenken, de koffie in Thailand is over het algemeen niet zo best, maar daar krijg je een goed bakkie. Na de koffie verder op pad en na zo 45 minuten rijden zien wij een man op een auto staan die naar ons gebaarde en riep "stop stop"!. Ja dachten wij we stoppen niet zomaar voor een Thai, weet jij veel wat ze van je willen. Theo gaf nog maar eens gas en op dat moment hoorde wij een sirene afgaan. In het Thais werd iets omgeroepen maar meteen daarna werd er ook iets in het Engels gezegd. Wat wij duidelijk verstonden was, alarm dit is geen oefening maar een echt alarm voor een Tsunami. We keken elkaar eens aan zo van "het zal toch niet". We zagen hele gezinnen op scooters de andere kanten oprijden, ook auto's vol met mensen, gingen de andere kant op. Wij riepen naar een paar mensen, "waar moeten we naar toe". Ze wezen ons een straat aan die omhoog liep en ook wij naar boven toe. We hadden echter een probleem, de benzine was bijna op. We hadden net voordat we de weg naar boven inreden een kraampje gezien waar flessen met benzine verkocht werden. Wij dus weer terug, bij de man die er gelukkig nog was 2 flessen benzine gekocht in de brommer gegooid en weer terug de berg op. De bevolking gaf ons steeds aanwijzingen waar we heen moesten rijden, en ook hadden zij toeristen opgehaald die zonder vervoer zaten. Uiteindelijk belandden we op een hoog punt, we schatten dat we op een hoogte van rond de honderd of misschien wel meer stonden. We hadder er uitzicht op de zee en stonden dan ook met z'n allen te kijken wat er komen ging. Ondertussen konden we gelukkig contact krijgen met het thuisfront die erg bezorgd waren want in Nederland was het ook al op het nieuws geweest. We hebben geprobeerd iedereen gerust te stellen maar ook voor ons waren het spannende tijden. We kwamen daar in gesprek met een hollandse jongen, Jorn, en hij woonde op een iets lager gedeelte van het punt van waar wij stonden. Hij bood ons een slaapplaats aan die wij in eerste instantie aannamen.Jorn als je dit leest nogmaals bedankt! Onze bungelow lag namelijk op zeeniveau en dit leek ons toch wel zo veilig. Uiteindelijk na uren van wachten kwam het sein veilig. We zijn samen met Jorn wat gaan eten in een van de enkele zaakjes die weer open waren gegaan en besloten daarna toch maar naar onze eigen bungelow terug te rijden. Die nacht toch niet zo lekker geslapen. We weten nu de evacuatieroute die we moeten nemen vanaf het hotel waar we nu zitten, en hebben een brommer stand bye staan, je weet maar nooit. We waren overigens wel blij dat we niet meer op Koh Jum zaten want dat eiland is bijna vlak en dan wil je daar toch niet zijn als er een tsunami op je afkomt.
Afgelopen woensdag besloten wij een brommer te huren om toch iets meer van het eiland Koh Lanta te kunnen zien. Rond een uur of 2 reden wij dan ook vrolijk weg benieuwd wat we allemaal tegen zouden gaan komen. Onze eerste stop was een duits zaakje waar ze lekkere koffie schenken, de koffie in Thailand is over het algemeen niet zo best, maar daar krijg je een goed bakkie. Na de koffie verder op pad en na zo 45 minuten rijden zien wij een man op een auto staan die naar ons gebaarde en riep "stop stop"!. Ja dachten wij we stoppen niet zomaar voor een Thai, weet jij veel wat ze van je willen. Theo gaf nog maar eens gas en op dat moment hoorde wij een sirene afgaan. In het Thais werd iets omgeroepen maar meteen daarna werd er ook iets in het Engels gezegd. Wat wij duidelijk verstonden was, alarm dit is geen oefening maar een echt alarm voor een Tsunami. We keken elkaar eens aan zo van "het zal toch niet". We zagen hele gezinnen op scooters de andere kanten oprijden, ook auto's vol met mensen, gingen de andere kant op. Wij riepen naar een paar mensen, "waar moeten we naar toe". Ze wezen ons een straat aan die omhoog liep en ook wij naar boven toe. We hadden echter een probleem, de benzine was bijna op. We hadden net voordat we de weg naar boven inreden een kraampje gezien waar flessen met benzine verkocht werden. Wij dus weer terug, bij de man die er gelukkig nog was 2 flessen benzine gekocht in de brommer gegooid en weer terug de berg op. De bevolking gaf ons steeds aanwijzingen waar we heen moesten rijden, en ook hadden zij toeristen opgehaald die zonder vervoer zaten. Uiteindelijk belandden we op een hoog punt, we schatten dat we op een hoogte van rond de honderd of misschien wel meer stonden. We hadder er uitzicht op de zee en stonden dan ook met z'n allen te kijken wat er komen ging. Ondertussen konden we gelukkig contact krijgen met het thuisfront die erg bezorgd waren want in Nederland was het ook al op het nieuws geweest. We hebben geprobeerd iedereen gerust te stellen maar ook voor ons waren het spannende tijden. We kwamen daar in gesprek met een hollandse jongen, Jorn, en hij woonde op een iets lager gedeelte van het punt van waar wij stonden. Hij bood ons een slaapplaats aan die wij in eerste instantie aannamen.Jorn als je dit leest nogmaals bedankt! Onze bungelow lag namelijk op zeeniveau en dit leek ons toch wel zo veilig. Uiteindelijk na uren van wachten kwam het sein veilig. We zijn samen met Jorn wat gaan eten in een van de enkele zaakjes die weer open waren gegaan en besloten daarna toch maar naar onze eigen bungelow terug te rijden. Die nacht toch niet zo lekker geslapen. We weten nu de evacuatieroute die we moeten nemen vanaf het hotel waar we nu zitten, en hebben een brommer stand bye staan, je weet maar nooit. We waren overigens wel blij dat we niet meer op Koh Jum zaten want dat eiland is bijna vlak en dan wil je daar toch niet zijn als er een tsunami op je afkomt.
-
14 April 2012 - 12:13
Sylvia.:
Nu het allemaal goed is afgelopen, kun je toch wel stellen dat jullie weer een bizar verhaal hebben overgehouden aan de vakantie! Het zal ook niet..
Wat een toeval dat jullie daar een Nederlander tegen zijn gekomen. Wat me ook opvalt is de bereidheid tot hulp van de plaatselijke bevolking. Volgens mij hebben de meeste mensen daar het niet heel erg goed, en toch zo vriendelijk.. Super!
Veel plezier nog dat die laatste anderhalve week!
-
14 April 2012 - 12:21
Mama:
Jullie verhaal over de Tsunami zou zo in de krant kunnen.Prima verslag. Iedereen is weer gerust gesteld en morgen gaan we feest vieren bij Mieke en Greg. Liefs Mama -
14 April 2012 - 19:12
Kevin:
Blij dat alles goed is gegaan! Je moet alles een keer meegemaakt hebben; maar dit soort ervaringen kun je volgens mij best missen!! Hopelijk verder geen rare dingen meer tijdens de vakantie! Groetjes Kevin & Co... -
14 April 2012 - 23:50
Coby Schellaars:
Wel allemaal spannend hoor,nu maar hopen dat het weer rustig blijft!!!!! -
15 April 2012 - 19:35
Ellen:
jaja jullie moesten natuurlijk gewoon weer een spannend verhaal hebben haha. Nee hoor, gelukkig is alles goed met jullie en is er niet al te veel gebeurd. Het gaat al weer opschieten dus tot over 11 dagen. En theo bedankt voor je wathsapp berichtje. Het duurt soms even voor die aankwam maar wel leuk. Groetjes Ellen -
16 April 2012 - 04:43
Roland De Waal:
Lees met veel plezier jullie stukjes. Genoeg meegemaakt lees ik zo.
Kom veilig terug naar huis he.
Groet Roland en zjn beestenboel -
22 April 2012 - 04:16
Jorn:
Ja Ja wat een ervaring he.. maar goed dat het vals alarm was. Ik vond het heel leuk om jullie te ontmoeten en hopelijk kom ik jullie nog eens meer tegen. in ieder geval we houden contact. groetjes van uit Koh Lanta
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
